Jongens, waarom toch Zuid-Afrika?

Het is nu denk ik ruim drie jaar geleden dat ik koos voor Technische Bedrijfskunde als HBO opleiding. Waarom toch Technische Bedrijfskunde (TBK in de volksmond)? Naast natuurlijk het heerlijk brede werkveld en de combo van mens en techniek stond en staat bij TBK het kopje internationalisering dik gedrukt op de lijst. Het is dus nu ruim 3 jaar geleden dat ik zei: “ik ga sowieso een half jaar naar het buitenland als ik daar de kans voor krijg!”. En daar zit je dan met je grote mond, met je visum en ticket in de hand op Schiphol, samen met Johan (m’n partner in crime voor de komende vijf maanden) wachtend op je vlucht naar Zuid-Afrika.

Oktober 2015 was het volgens mij, dat Johan en ik het hadden over naar het buitenland gaan. Maar ja, waar heen dan? Vraag me niet hoe we op Zuid-Afrika zijn gekomen, want een duidelijk antwoord kan ik daar ook niet op geven. Hoe dan ook, het is blijven hangen en we hebben het niet los gelaten. Het idee om samen te gaan zagen we beiden wel zitten omdat we al een aantal (studie)reisjes er samen op hadden zitten en tot zo ver elkaar nog niet van het balkon gegooid hadden. Pluspuntje, jawel.

Nu klinkt dat heel makkelijk: koop een ticket, haal even een visum op voor een aantal maanden en hup, gaan met die banaan!…. Nee, of toch niet? Misschien wel voor ons hier in Nederland. Geef aan dat je gaat, pak je spullen en aju. Echter denken ze daar in Zuid-Afrika heel anders over. Het was tijd voor onze eerste ervaring met de bureaucratische machine van Zuid-Afrika en het product daarvan: het Zuid-Afrikaanse consulaat. Voordat ik het magische toegangspapiertje éin-de-lijk in mijn paspoort had zitten heb ik wel vijf retourtjes Amersfoort - Den Haag moeten reizen. Élke keer was het wel wat: dan was de acceptatie brief niet nauwkeurig genoeg, dan was de bankverklaring niet goed, dan was het adres niet compleet en toen was het te kort dag om nog een visum te maken voor de vertrekdagen. Nou goed, ik zal jullie alle kommer en kwel besparen. We waren in ieder geval bizar gelukkig toen we eindelijk het visum in handen hadden.

Goed, terug naar de tegenwoordige tijd: na een lange reis naar Johannesburg via Abu Dhabi zijn we nu in Pretoria, onze basis voor de komende vijf maanden. Meteen maak je kennis met Afrika, mensen die op de snelweg los achter op een vrachtwagen zitten, taxichauffeurs die je niet kan betalen omdat je nog geen Zuid-Afrikaanse rand op zak hebt, met de hotelbaas in de auto naar een pinautomaat en de Mac om geld en eten te halen. Fantastisch!

Maar zijn we al een beetje goed terecht? Tot nu toe (maandagavond 25 juli) nog niet. Vannacht verblijven we in een guest house ergens anders in de stad omdat we nog steeds geen reactie hebben van de personen die de studentenaccommodatie regelen. Ook hebben we nog geen bevestigingen over wat we moeten doen met de lessen die we tot nu toe gemist hebben. Samenvatting: we weten niet waar we morgenavond slapen en we weten niet wat of waar we studeren. Morgen dus maar naar de campus om aan wat jasjes te trekken.

Het is daarom denk ik ook nog niet echt geland dat we hier vijf maanden zitten… Vijf maanden! Het is een groot avontuur en we houden de moed en humor er in, komende week zullen we de stad maar eens gaan ontdekken en kijken wat wat is en wat waar te vinden is, zowel op school als in de stad, of überhaupt m’n bed hahaha. Wish us luck!