Ooh, regelen we wel even!

Dag 2, tijd om wat dingen geregeld te krijgen. Na een lekker ontbijtje van het guesthouse vertrokken wij dinsdag ochtend vol goede moed naar de universiteit om alle administratieve zaken te regelen en om een kamer te regelen. Rond 9.30 stapte we een kantoor binnen waarna wij nog ‘even’ moesten wachten omdat ons contactpersoon nog in een bespreking zat.

Helaas ijdele hoop... Het heeft ongeveer 7 uur geduurd voordat we eindelijk de sleutel van onze kamer kregen en een bed voor de nacht hadden. 7 uur wachten denk je, dan zou alles wel geregeld zijn toch? Haha nee. Onze registratie was nog niet op orde maar dat zouden we de volgende dag eventjes regelen. Dus, de hele dag zitten wachten en van het kastje naar de muur en teruggelopen. In ieder geval getrainde benen nu! Een beetje frustrerend wel, maar uiteindelijk kregen we wel van de hoofd professor een lift naar onze accommodatie, die 15 minuten rijden van de campus vandaan ligt. Eigenlijk is dit heel typerend voor de mensen in dit land, ze zullen zich nooit echt druk maken en het woord stress kennen ze niet. Gelukkig zijn ze erg sociaal en altijd bereid om je te helpen. Al heb je er wel een flinke dosis geduld nodig ;)

Ons kamertje is een appartementje in Pretoria West. Het bestaat uit een woonkamer/keuken, badkamer en twee slaapkamers waarvan er één leeg staat terwijl hij wel verhuurd zou zijn. Maar daar klagen wij niet over aangezien we nu het hele appartement van ongeveer 36 m² voor onszelf hebben. Het appartement is gelegen op een locatie waar verschillende studentenflats en faciliteiten bij elkaar staan met een hek eromheen en bewaking bij de poort. West Pretoria is niet de meest luxueuze of veilige wijk en liggen meerdere townships in de buurt. Al hebben we daar nog niet echt iets van gemerkt.

Goed, een nieuwe dag, een nieuwe dag om dingen geregeld te krijgen. Zo zou registratie en daarmee toegang tot WiFi wel fijn zijn (primaire levensbehouden natuurlijk).  Lekker op tijd met de Stabus (een gratis studenten bus die vanaf alle residences naar de campus rijdt) naar de campus om nog even onze inschrijving te regelen en daarna om 12.00 eindelijk onze eerste les te volgen. Na bij verschillende mensen van onze opleiding Industrial Management en het International Office gezeurd te hebben hadden we eindelijk de goede papiertjes in handen, dachten we. Alleen stond daar helaas de verkeerde informatie op... Omdat we niet wéér een les wilde missen besloten we dat maar door te schuiven voor na de les. Dus wij braaf om 12.00 stipt in het klaslokaal met onze nieuwe studiegenoten. De docent was iets minder stipt……. en kwam om 12.45 binnen kakken .De les was daarentegen wel goed te volgen en nog best interessant. Aangezien alles om 4 uur dicht gaat (lees: kwart voor 4 is iedereen al weg) zijn we nog steeds niet geregistreerd en hebben we nog geen WiFi, Matthijs begint langzaam stuiptrekkingen te krijgen.

Nadat de buschauffeur op de terugweg bijna twee kleine kinderen platreed en we geronseld werden om op EFF (politieke partij) te stemmen om tegen de ‘White Supremacy’ te vechten.
“Zegt een gekleurde man tegen een blanke man…” Ik voel een leuke mop opkomen haha. Uiteindelijk net op tijd de bus uit om bij een winkelcentrum op de route om inkopen te doen. Onze keuken (en de rest) is nog helemaal leeg en dus moesten we nog borden, bestek, pannen ander keukengerei etc. kopen voordat we zelf eten konden maken. Het is het uiteindelijk gelukt om voor het gigantische bedrag van €20,-, jawel, alle benodigdheden te kopen. Het blijft leuk om te zien hoe goedkoop dit land wel niet is. Zeker als je daarna nog voor €1,70 pp een Uber pakt om weer naar het appartement te gaan.

Morgen weer wat eerder naar de campus om nog even onze inschrijving te regelen en daarna weer les. What could possibly go wrong? Het zal vast binnen een uurtje geregeld zijn!